Alledaagjes 15 feb 6, 2020
De wafels zijn gebakken en grotendeels opgegeten. De kerstboom strooit iedere dag zijn naalden wat royaler in het rond. De Top2000 zit langzaamaan in de fase van de nummers die ik bijna allemaal kan meezingen. Van de decemberkalender hebben de meiden het laatste hokje opengekrast. Via Social Media stromen de beste wensen binnen en iedereen die je tegenkomt wenst “een goede roetsj” hoewel er geen ijs is te bekennen.
Het afgelopen jaar was er een van veranderingen. Van een aantal keren verhuisdozen in de handen nemen. Van opnieuw beginnen, maar toch dat vasthouden wat je koestert en waar je van geniet. Maar ook van de verrijking van nieuwe vriendschappen waardoor een nieuwe start op een nieuwe plek zoveel makkelijker ging en een huis heel snel een thuis werd. Met fijne, lieve mensen, waar je je eigenlijk niet van kunt voorstellen dat je ze nog maar nauwelijks een jaar kent. Maar ook de oude trouwe garde. Waar je meteen thuis bij komt.
Ik kwam de laatste dag van het jaar even binnen bij Oma. Ik hoorde haar in de keuken mopperen. Er was iets niet helemaal goed gegaan met het beslag van de wafels waardoor ze niet verder kwam dan plakkerige zooi en wel heel knapperige stukjes wafel. Twee wafelijzers en haar keukentje waren in no time in een redelijke bende veranderd. “Ach ja,” zucht ze. “Dan bak ik er maar een cake van.”
Weer thuis mijmer ik weer even verder over het afgelopen jaar. Het jaar waarin Zoon voor het eerst zijn vleugels uitsloeg om heel ver weg te vliegen. En gelukkig ook weer terug op het nest is na zijn Chinese avontuur. Het was het jaar waarin we menig feestje vol overgave gevierd hebben en geproost hebben op bijzondere zaken en het leven in het algemeen. Het was ook een jaar waarin ik heb geleerd dat een mens weer kan opstaan, als ie op z’n snufferd is gegaan. En dat het daarna ook nog beter kan worden dan van tevoren. Of het nu om werk of gezondheid of wat dan ook gaat. Een jaar waarin ik samen met vriendin M. intens genoten heb van een weekje voor mezelf, inclusief de geneugten van de Franse gastronomie. Een jaar waarin ik nog dichter bij mij eigen gevoel ben gekomen en daardoor ook nog meer wijsheid heb vergaard in wat ik wil en wat ik niet wil. En ook die dingen heb durven los te laten die als mislukt beslag in het wafelijzer blijven plakken. Of ik er nog ooit een cake van bak, dat zie ik nog wel.
